Od 4 września 2020 r. obowiązuje w Polsce zmiana ustawy o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług. Zmiana ma na celu dostosowanie krajowych regulacji do regulacji Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/957 z dnia 28 czerwca 2018 r. zmieniającej dyrektywę 96/71/WE dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług.

Zgodnie z nowo ukształtowanym art. 12 (nowy ust. 2a) ustawy o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług polska Państwowa Inspekcja Pracy w przypadku podejrzenia naruszenia przepisów państwa członkowskiego, do którego został skierowany pracownik delegowany, ma prawo zażądać od przedsiębiorców udzielenia niezbędnych informacji dotyczących delegowania pracownika. Dotyczy to wszystkich przedsiębiorców, którzy delegują swoich pracowników z Polski do krajów UE.

W praktyce prawo do będzie wykorzystywane, kiedy polska Państwowa Inspekcja Pracy uzyska od zagranicznej inspekcji pracy informację o podejrzeniu (na przykład pozornego zatrudnienia, pracy na czarno). Zgodnie z Dyrektywą UE wniosek zagranicznej inspekcji o udzielenie informacji musi zawierać uzasadnienie. W polskiej ustawie nie wspomniano jednak o uzasadnieniu wniosku, jako o przesłance wszczęcia kroków kontrolnych. Przyszłość pokaże, czy i jak polska Państwowa Inspekcja Pracy będzie sprawdzała wnioski o udzielenie informacji zagranicznych inspekcji pod względem uzasadnienia. Przy tym uprawnieniu kontrolnym Państwowej Inspekcji Pracy szczególnie ważne jest, aby uważać, czy zakres zażądanych informacji odpowiada żądaniu informacji inspekcji zagranicznej, czy został rozszerzony, co byłoby niedopuszczalne. Dla polskiej Państwowej Inspekcji Pracy może być ponad to szczególnie problematyczna ocena, czy polski przedsiębiorca/pracodawca naruszył zagraniczne przepisy.